Annie van Eindhoven
Hoewel Annie van Eindhoven het liefst architectuur ging studeren, viel de keus op de verpleging. Er was geen sprake van roeping of idealisme, de verpleging was voor haar een puur pragmatische keus. Ze noemde dit achteraf een negatieve motivatie, maar dan wel een die goed heeft uitgepakt. Het kwam vooral door de oorlogsjaren dat Annie van Eindhoven niet kon gaan doen wat ze graag wilde. In 1946 begon haar loopbaan in de verpleging in sanatorium Berg en Bosch in Bilthoven. Na de opleiding tot algemeen verpleegkundige, die ze in het ziekenhuis in Helmond deed, volgde de kraam- en kinderaantekening. In die periode ontdekte ze de meerwaarde van studeren.
Na een korte periode in Brussel gewerkt te hebben, besloot Annie van Eindhoven de wijkopleiding te gaan volgen. Een van de redenen om juist dat werkveld te kiezen was volgens haar omdat werken in de wijkverpleging de enige manier was om tijd over te houden voor studeren. Ze werkte slechts korte tijd in de wijk, omdat gezondheidsklachten haar noopten te stoppen. Een nieuwe opleiding diende zich aan. Eind jaren ’50 volgde ze de hogere opleiding voor leidinggevende verpleegkundigen aan de KHSV te Nijmegen, bij welke school ze in 1959 zelf docent werd. Hier kon ze haar ideeën over methodisch werken en supervisie gestalte geven.
Verantwoordelijke HBO'er
In 1979 behaalde Annie van Eindhoven het doctoraal Sociologie. Ze ging studeren omdat ze meer in huis wilde hebben dan de studenten aan wie ze les gaf aan de KHSV. Met deze bagage op zak werkte ze aan het plan patiëntentoewijzing. Ze vond dat je als verpleegkundige persoonlijk verantwoordelijk moest zijn voor een bepaalde patiënt. Zo’n systeem zou ook de verpleegkundige zelf meer beroepsmogelijkheden geven. Er volgde een experiment met dit plan in Naaldwijk, wat uiteindelijk als van teveel personeelswisselingen geen succes werd. Ze liet het er niet bij zitten. Volgens haar was het systeem van patiëntentoewijzing wel mogelijk als er meer HBO opgeleide verpleegkundigen voor het ziekenhuis zouden kiezen. Op dat moment werkten die voornamelijk in de wijkverpleging.Na haar vertrek uit de verpleging, waarbij haar 40-jarig jubileum groots werd gevierd, gaf Annie van Eindhoven in een interview in het Tijdschrift voor Ziekenverpleging haar visie voor de toekomst van de verpleegkunde. Ze vond wetenschappelijke verdieping voor verpleegkundigen van wezenlijk belang voor verdere professionalisering. Een voorbeeld daarvan had ze zelf al gegeven in de redactie van het Vlaams-Nederlandse tijdschrift Verpleegkunde plaats te nemen met als doel verdere wetenschappelijke verdieping van de verpleegkunde te bevorderen. Na haar pensionering wist men haar nog lang te vinden als het ging om adviezen met betrekking tot de verpleegkunde, zoals in het kader van de Wet BIG. Annie van Eindhoven stierf op 15 september 2010. Haar collega’s noemden haar een zachte, wijze, bescheiden en creatieve verpleegkundige.
Prijsuitreiking aan Van Eindhoven, 1978. Collectie Museum voor de verpleegkunde.
Literatuur
Eindhoven, J.M.B. van Eindhoven Een systeem van eerstverantwoordelijke verpleegkundige (Lochem, 1979).
Eliens, A.M. en J.C. Timmer, ‘Annie van Eindhoven: ruim veertig jaar in de verpleging’ in Tijdschrift voor Ziekenverpleging (19), 599-601.
Kemps, H., ‘In memoriam Annie van Eindhoven’ in Verpleegkunde (4), 38.